Fleur blogt: Tot de zon aan de horizon vriest

Fleur is 14 jaar en zit dit jaar al voor het tweede jaar op rij in het Jonge Jury Boekgenootschap. Ze hockeyt graag, maar.. Eerlijk is eerlijk: tijdens een saaie wedstrijd, wenst ze wel eens een boek erbij te hebben ;), Dat is namelijk haar tweede grote hobby: lezen! Ook is Fleur gek op schrijven. Deze blog gaat over het boek Tot de zon aan de horizon vriest van Kathelijn Vervarcke.

De cover:
Je ziet twee mensen die tegen elkaar aangeleund staan, daarboven staat de titel Tot de zon aan de horizon vriest in ruwe letters. De cover is simpel, maar ook veelzeggend. Je ziet dat zij onzeker is en dat hij verdriet heeft. Maar vooral zie je liefde, ondanks de pijn.

Het verhaal:
Lander en Chinouk hebben allebei een moeder met een psychotische kwetsbaarheid. Al snel ontstaat er een grote vertrouwelijkheid tussen hen. Om de gapende krater in hun hart te vullen, klampen de tieners zich stevig aan elkaar vast. Ze worden verliefd. Beide gezinnen gaan anders om met deze problematiek en dat stelt de relatie van Lander en Chinouk zwaar op de proef. Zal hun liefde sterk genoeg zijn om samen een nieuw evenwicht te vinden?

De schrijfster:
Het is het tweede jeugdboek van Kathelijn Vervarcke. Je ziet dat ze weet wat ze doet, dat merk je aan haar schrijfstijl en aan haar woordkeuze. Vroeger was ze raadslid maar dat gaf ze op om te kunnen gaan schrijven.

Mijn mening:
Dit boek is alles op hetzelfde moment: Het is verdrietig, ruw zoals het echte leven en bovenal ontzettend mooi. Een boek over psychose en liefde, maar ook over hoe moeilijk dat samen gaat. Het is interessant, maar ik las het niet omdat ik meer over dit onderwerp wilde weten. In het boek wordt de liefde tussen Chinouk en Lander heel mooi uitgewerkt, maar ook de angst voor die rare Theo bij Chinouk thuis en de verwarring die ze voelt voor haar moeder. Ik vind dat iedereen dit boek moet lezen, al is het maar voor wat je ervan leert. Dit boek krijgt van mij een verdiende 5 sterren!

Deel deze pagina:

Blogs