Kim blogt: Pijn

Vanaf vandaag ligt het nieuwste boek van Mel Wallis de Vries in de schappen van de boekhandel. Ambassadeur Kim las Pijn als één van de eersten en is onder de indruk. Mel strikes again!

Ik lees eigenlijk alle genres boeken maar heb toch wel een lichte voorkeur voor thrillers. Mel Wallis de Vries is een van mijn favoriete schrijvers. Ik zag dan ook erg uit naar haar nieuwe boek Pijn. Maar tegelijkertijd vond ik het ook spannend. Heb ik niet te hoge verwachtingen? Kan dit boek wel tippen aan haar voorgaande boeken? Mijn antwoord hierop is JA!

De proloog is gelijk boeiend en nodigt uit om verder lezen.

Even kort, zonder te veel te verklappen:
Het verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit de ik-persoon Mandy. Je maakt kennis met haar vriendinnen Gwen, Puck & Jade en met haar vader, moeder en zus. Mandy’s moeder is ernstig ziek. Al meteen vanaf het begin had ik sympathie voor Mandy en leefde ik met haar mee.

Al snel wordt een meisje van haar leeftijd gevonden. Ze blijkt vermoord en de dader heeft de laatste minuten van het vermoorde meisje gefilmd en op Snapchat gedeeld. Het bijzondere is dat je ook leest wat het vermoorde meisje meemaakte. Dit in combinatie met de informatie op de achterkant van het boek – het blijft niet bij dit ene meisje… -, voel je tijdens het hele boek de dreiging dat ieder meisje de volgende kan zijn. Ook Mandy, haar zus of haar vriendinnen…

Ik vind dat Mel een prettige schrijfstijl heeft. Ze schrijft heel beeldend en herkenbaar, je ziet het echt voor je. De personages vind ik ook goed gekozen en beschreven.
Ik zat dan ook gelijk helemaal ín het verhaal en wilde eigenlijk niet stoppen met lezen. Het boek is beklemmend en realistisch geschreven. Je zou haast ’s avonds in het donker niet meer alleen over straat durven, of alleen thuis durven te blijven.

Ik vond het dan ook een supergoed en spannend boek met een onverwachte ontknoping! Een echte ‘must read’!

Hoe flikt Mel het dan elke keer toch weer? Raakt haar inspiratie nooit op?
Ik besloot het haar te vragen in een interview.

Kim: Hoe kwam je op het idee voor dit boek?
Mel: Ik kwam op het idee doordat ik ergens op het nieuws las dat er een paar jongens waren die life op Social Media iemand hadden verkracht. Ik vond het toen heel apart dat mensen dat doen en überhaupt online plaatsen. En dat er ook mensen waren die er gewoon naar keken. Later zag ik op een andere nieuwssite dat er een jongen in Duitsland was die iemand had vermoord en ook dat op Social Media live liet zien. Dit gegeven heb ik weer gebruikt als idee voor mijn nieuwe boek.

Kim: Hoe weet je elke keer weer een nieuw goed onderwerp te verzinnen? Raakt je inspiratie nooit op?
Mel: Ik haal dus soms dingen uit het nieuws, of uit gesprekken. Het idee van het boek Haat kreeg ik bijvoorbeeld tijdens een schoolbezoek.

Kim: Hoe kies je jouw personages, hun namen en hoe bepaal je hun karakters?
Mel: Ik bedenk eerst het verhaal en dan heb ik meteen al een beeld over het soort personen die daarin voor moeten komen. Daarna schrijf ik over elk karakter iets meer op en bedenk ik namen. Sommige personages in boeken zijn ook wel een soort combinatie van mensen die ik in mijn omgeving ken of waar ik andere weer over hoor praten. Ook namen die ik hoor gebruik ik soms.

Kim: Hoe lang heb je over dit boek gedaan?
Mel: Over Pijn heb ik ongeveer acht maanden gedaan. Ik begin met schrijven in september en het boek moet af zijn in mei. Vervolgens gaat het naar de uitgever waar het wordt gelezen en beoordeeld. En dan moet er nog van alles gebeuren voor het daadwerkelijk in de winkels ligt.

Kim: Corrigeert je uitgever nog veel als je klaar bent met een boek?
Mel: Nee. Wel geven ze nog wat tips, ook soms tijdens het schrijven en die gebruik ik meestal ook wel.

Kim: Is het boek al helemaal af wanneer de cover wordt gemaakt?
Mel: Nee, het boek is dan nog niet helemaal af, maar wel bijna. Ik ben dan nagenoeg klaar en moet alleen nog wat laatste stukken schrijven. Op dat moment weet ik al genoeg hoe het boek eruit moet komen te zien én hoe het covermodel eruit moet zien.

Kim: Schrijf je elke dag aan een boek?
Mel: Ik schrijf vijf dagen in de week als mijn kinderen op school zitten. Wel gaat het boek een heel groot deel van de tijd door mijn hoofd. Ik heb dan ook mijn telefoon naast mijn bed liggen: als ik iets bedenk kan ik dat zo meteen noteren.

Kim: Hoe vinden je dochters het dat je een bekende auteur bent en lezen zij je boeken ook?
Mel: Mijn dochters vinden het leuk dat ik een bekende schrijver ben. Mijn oudste zit nu in de brugklas en zij vindt mijn boeken nog iets te spannend. Sommige van haar vrienden lezen mijn boeken al wel.

Benieuwd geworden naar Pijn? Lees alvast een voorproefje en kom in de stemming!

Groeten,
Kim de Bruijn