Drie vragen aan Hinke van Abbema
Het realistische boek Door jou ben ik mij van schrijver Hinke van Abbema is één van de elf Leestips van de Jonge Jury 2020! Wij stellen Hinke drie vragen over geloof, homoseksualiteit en haar liefde voor het schrijven.
Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven over een christelijke jongen die verliefd wordt op een andere jongen?
Zelf ben ik panseksueel, wat betekent dat ik niet val op iemand haar of zijn geslacht, maar op uitstraling, gevoel en karakter. Ik heb best veel vrienden die net als ik niet hetero zijn. Veel van deze vrienden vertelden mij dat ze zich vaak alleen voelden in hun worsteling om uit de kast te komen. Ik ben toen eens gaan zoeken en kwam erachter dat er geen rolmodellen zijn, waar ze zich aan konden spiegelen. Zelf ben ik in mijn tienertijd ook helemaal niet in aanraking geweest met LHBT’ers en daardoor kwam ik ook pas heel laat uit de kast. Ik had geen rolmodellen.
Inmiddels zijn er genoeg boeken geschreven over homoseksualiteit en geloof, maar geen fictief verhaal met een homoseksuele hoofdpersoon. Dus dat wilde ik graag gaan doen. Zodat LHBT-jongeren lezen dat ze niet de enige zijn, dat ze zich kunnen spiegelen aan Jonathan. En zodat hetero-jongeren kunnen lezen hoe het is om niet hetero te zijn en wat dat allemaal voor gevolgen heeft.
Heb je altijd al gehouden van het schrijven van verhalen?
Ja! Altijd. Al op de basisschool was ik dol op schrijven en vertellen van verhalen. Ik las ook heel graag en bedacht dan een vervolg of een alternatief einde op het boek wat ik las. Op de middelbare school had ik al bedacht dat ik schrijver wilde worden en ik wilde literatuur gaan studeren om dat te bereiken. Uiteindelijk is het allemaal wat anders gegaan, ik ben de pabo gaan doen, en ook in die opleiding en later voor de klas deed ik veel met verhalen schrijven en vertellen. Ik ben nu heel blij dat het me uiteindelijk is gelukt een boek te schrijven en ik hoop dat er nog veel zullen volgen.
Geloof en homoseksualiteit zijn thema’s die op het eerste gezicht misschien lastig te verenigen lijken. Hoe ben je hiermee omgegaan?
Ik vond het juist heel belangrijk om aan christenen (en andere gelovige mensen) te laten zien dat homoseksualiteit en geloof elkaar niet uitsluiten. Heel veel mensen denken van wel, maar het is niet zo. Hoe een geloofsgemeenschap de wil van God interpreteert kan heel erg verschillen. Er zijn inderdaad genoeg geloofsgemeenschappen die homoseksualiteit veroordelen, maar er zijn er ook die dat niet zo zien. Ik wilde aan mensen laten zien dat ik geloof in een God die juist deze veelkleurigheid in de schepping heeft gelegd. Er is niet maar één mogelijkheid (namelijk dat je alleen maar een relatie mag met iemand van het andere geslacht), er zijn heel veel mogelijkheden, en dat is juist mooi. Dat laat ons de schoonheid en creativiteit van God zien.
Ik weet dat er mensen zijn die het hier niet mee eens zijn en ik word ook wel veroordeeld hierom, dat is natuurlijk niet leuk. Maar ik vind het belangrijker dat LHBT’ers gehoord en gezien worden en dat zij weten het wel mogelijk is om gelovig en LHBT te zijn.
