De schrijver vertelt #1: Rom Molemaker
Welkom bij de eerste blog van een reeks waarin schrijvers je meenemen in hun schrijfproces en een kijkje geven in hun wereld. Hoe komen ze op hun onderwerpen, waar halen ze hun inspiratie vandaan en hoe schrijven ze een boek? De eerste schrijver die de pen van ons aanneemt is… Rom Molemaker!
Ik werkte samen met Theo Kuipers van PLOT26 (een nieuwe lesmethode Nederlands) aan een serie van vijf lessen over Welvum, een zelfbedacht waddeneiland met driehonderd inwoners. Daar komen op een mistige dag achttien vreemdelingen aan land en dat veroorzaakt onrust. ‘Onrust’ heet het project dan ook.
Toen we met de vijfde les bezig waren, zei Theo voor de grap: ‘En dan zetten we erbij: als je wilt weten wat er echt is gebeurd, lees dan het boek.’ Dat was er dus (nog) niet, maar het idee was geboren. Die Theo!
Ik ging aan de slag.
Ik maakte Welvum wat groter (zevenhonderd inwoners) om meer mogelijkheden te hebben. Ik koos drie hoofdpersonen:
– Haroun, die met zijn klas een week naar de kampeerboerderij gaat;
– Wessel, een jongen van het eiland en van Harouns leeftijd, en
– Grace van bijna achttien jaar, ook van Welvum en ze verveelt zich daar te pletter. Ze heeft wilde plannen (die ze ook uitvoert) die op het eiland niet in goede aarde vallen en zeker niet bij haar vader.
Omdat ik de omgeving waar het verhaal zich afspeelt voor me wilde zien, heb ik Schiermonnikoog als voorbeeld gekozen. Ik fietste het eiland over en maakte foto’s van interessante plekken die ik tegenkwam en ik ging naar de Inspecteur Boelensschool voor voortgezet onderwijs. Die school had toen 28 leerlingen en ik wilde weten hoe ze daar de dingen regelen. Daar kwam ik Wessel tegen, een van de leerlingen. Ik gaf hem een hoofdrol in mijn verhaal.
Het boek heet Mist. Duik erin, laat je meenemen. Het is een kneiterspannend verhaal met geheimzinnige vreemdelingen, een uitslaande brand, verliefdheid, jaloezie en een moord.
Het werd in april feestelijk gepresenteerd in het dorpshuis van Schiermonnikoog. De hele (!) school was erbij.
‘Is het echt gebeurd?’, is een vraag die me wel eens wordt gesteld. Ik antwoord dan dat dat inderdaad zo is. Tenminste… de hele tijd dat je het aan het lezen bent. Dat is het mooie van een goed verhaal. Je duikt erin en de wereld om je heen doet even niet mee.
Als je dan weer opduikt, hoop ik dat het boek je zo heeft geboeid dat het je achteraf geen bal meer uitmaakt of alles echt gebeurd is of niet.
Volgende keer in deze serie vertelt Tanja de Jonge over Syntopia.
