De schrijver vertelt #4: Wilma Geldof
Dit is de vierde blog van een reeks waarin schrijvers je meenemen in hun schrijfproces en een kijkje geven in hun wereld. Hoe komen ze op hun onderwerpen, waar halen ze hun inspiratie vandaan en hoe schrijven ze een boek? De vierde schrijver die de pen pakt is… Wilma Geldof! Zij vertelt over het verhaal uit haar boek Het meisje met de vlechtjes.
“Als vijftienjarig meisje verleidde Freddie NSB’ers die ze vervolgens fusilleerde (dood schoot). Samen met haar zus Truus en Hannie Schaft legde ze als knappe tiener diverse nazi’s om.”
Dat las ik twee jaar geleden op internet en mijn aandacht was getrokken. Freddie Oversteegen was veertien jaar oud toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Op vijftienjarige leeftijd kwam zij met haar zus Truus in de verzetsgroep waar – twee jaar later – ook Hannie Schaft deel van zou gaan uitmaken. Ze verleidden hooggeplaatste nazi’s en lokten ze het bos in, waar ze werden gedood door verzetskameraden. Op haar zeventiende pleegde ze haar eerste liquidatie. Gelukkig was ze geen vijftien meer! Geloof niet alles wat je op het internet leest! Maar zeventien is nog steeds erg jong… Freddie hield haar leven lang last van de angstige situaties die ze had meegemaakt.
Dat las je op internet. En toen?
Wat doet dat met je? vroeg ik me af. Kun je een ander mens doden zonder zelf te veranderen? Via via kon ik contact maken met Freddie. Ze was inmiddels een oude vrouw. En het eerste wat ze tegen me zei, in de deuropening, was: ‘Ik ga het niet doen, hoor. Ik ben oud, ik kan er niet meer tegen.’
Gelukkig mocht ik binnenkomen. We raakten aan de praat, het klikte en haar nee werd een ja.
Wat vind je van haar daden?
Freddie heeft meer gedaan dan bovenstaande, zoals mensen naar onderduikplekken brengen, en nagemaakte of gestolen voedselbonnen en illegale kranten afleveren.
“Dankzij u, en dankzij mensen als u, leven wij sinds 1945 in vrijheid; de grootste verworvenheid van onze rechtsstaat.” Dat zei premier Mark Rutte in 2016 toen Freddie en haar zus Truus een hoge onderscheiding kregen. Freddie wilde geen held zijn, maar gewoon een mens. Maar ze is bijzonder moedig geweest. Ze deed wat ze vond dat nodig was. Niet voor zichzelf, maar omdat ze zich niet wilde neerleggen bij de Duitse overheersing en de vervolging van Joden en andere minderheden.
Wat vond Freddie van het boek?
Freddie heeft het boek helaas niet meer mogen meemaken. Eind augustus 2018 bezocht ik haar voor het laatst. Ze lag in bed, had pijn. Op 6 september 2018, een dag voor haar 93e verjaardag, overleed ze. Maar al heeft ze het boek niet gezien, ze was erg blij met deze erkenning.
Wat moeten we verder nog weten?
Dat het verhaal van Freddie groot is, maar ook jou nu kan inspireren. Je kunt opstaan tegen onrecht! Kleine daden zijn net zo goed belangrijk.
