De schrijver vertelt #2: Tanja de Jonge
Dit is de tweede blog van een reeks waarin schrijvers je meenemen in hun schrijfproces en een kijkje geven in hun wereld. Hoe komen ze op hun onderwerpen, waar halen ze hun inspiratie vandaan en hoe schrijven ze een boek? De tweede schrijver die de pen pakt is… Tanja de Jonge!
Begin
Waar begint een boek? Meestal bij een klein ideetje in je hoofd. Bij Syntopia ging het over een bijzondere plek: een gebouw dat fantastisch is, maar tegelijkertijd een geheimzinnige vesting. Waar je dolgraag eens een kijkje zou willen nemen en waar alles van binnen anders blijkt te zijn, dan je van te voren verwacht had.
Blik
Syntopia begint met een verlangende blik van een jongen op straat. Timo kijkt naar het supermoderne gebouw en wil er dolgraag naar binnen. Ik had hem meteen op mijn netvlies, die blik, ik kende hem als een fragment uit een film. De oude film Sjakie en de chocoladefabriek uit de jaren zeventig begint met die blik. Sjakie loopt over straat en blijft voor het hek van de chocoladefabriek staan kijken. Die fabriek is geheimzinnig en gesloten voor pottenkijkers en daarom erg begerenswaardig. Sjakie wil erin. Toen ik het boek van Roald Dahl opnieuw ging lezen, ontdekte ik dat die verlangende blik helemaal niet voorkwam in het boek. Alleen in de oude film.
Inspiratie
Door het boek opnieuw te lezen, ontdekte ik wel iets bijzonders, dat ik ook gebruikt heb voor Syntopia: Roald Dahl maakt een superster van Willy Wonka. De schrijver doet dat door eerst een reputatie op te bouwen voor zijn personage. In de eerste dertien hoofdstukken praat iedereen over meneer Wonka: hij is op tv, de kranten schrijven over hem, hij is beroemd, maar de man zelf komt pas in hoofdstuk veertien het boek binnen wandelen! Tegen die tijd denk je als lezer dat je hem al kent. Zoals je Beyoncé kent, of Ali B.
Zo’n sterrenstatus wilde ik ook voor Haiko Trips, de eigenaar van Syntopia. Toen ik begon te schrijven stelde ik dus zijn komst keer op keer uit en bouwde ik eerst zijn reputatie op. Tegen de tijd dat Trips in levende lijve voor je staat op pagina 77, ken je hem al van alle verhalen die de ronde doen over hem.
Dat vond ik een mooie verteltechniek. Die heb ik dus gepikt van Roald Dahl. Of pikken? Je kunt het ook inspiratie noemen. Je kunt veel leren van grote schrijvers.
Idealen
Syntopia gaat over idealen. Over een ideale wereld waarin mensen gaan geloven dat alles mogelijk is. Over de vraag: hoe ver wil je gaan als alles technisch kan? Moderne techniek geeft ons grenzeloze mogelijkheden. Maar brengt al die vernieuwing ons ook dichter bij een ideale wereld? Of doemen er achter de horizon altijd weer nieuwe idealen op?
