Marrit blogt: Mijn overgetelijke ontvoerder

Marrit de Boer is 14 jaar en zit in vwo 3 op het RSG Magister Alvinus in Sneek. Naast lezen is ze ook dol op volleyballen en reizen. Ze loopt graag met de schapen mee, maar een museumbezoek op z’n tijd vindt ze ook heel interessant. Het RSG in Sneek doet actief mee met de Jonge Jury en Marrit als blogger nu ook! Haar derde blog gaat over  Mijn onvergetelijke ontvoerder van Greet Beukenkamp.

Het boek Mijn onvergetelijke ontvoerder gaat over Daphne, die wordt ontvoerd door drie figuren: de Lange, de Bolle en de Jongen (de jongste van de drie). Ze wordt op de terugweg van school naar huis in een busje getrokken, waar ze buiten westen raakt. Ze komt bij in een donkere, vochtige kelder. Elke dag komt de Jongen binnen met haar eten en doet als enige van haar drie ontvoerders ook maar een beetje aardig. Hij maakt Daphnes leven ietsje dragelijker door haar boeken en een blocnote te geven. Zo nu en dan praat hij met haar. Daphne schrijft alles op in haar dagboek. Daar schrijft ze over haar toenemende gevoelens voor de Jongen en de doodsangsten voor wat er de volgende dag maar weer om het hoekje komt kijken. Verkrachting en de dood hangen als een zwaard van Damocles (zoek dat maar even op) boven Daphnes hoofd. Ze denkt ook na over de enorme smak geld die haar vader zou moeten betalen, want de ouders van Daphne zijn absoluut niet arm. Hoe zou het toch met haar beste vriendin gaan… en met haar moeder?! Op één van de dagen komen de Lange, de Bolle en de Jongen binnen met een camera en zeggen dat ze een filmpje van haar gaan maken om te versturen naar haar ouders en dat die het losgeld dan maar moeten geven en dat ze haar dan vrijlaten. Maar doen ze dat ook echt?

Greet Beukenkamp heeft een fantastisch verhaal neergezet over Daphne die eigenlijk een groot deel van haar dagen doorbrengt in een kelder, met als enige uitkijkpuntje op de wereld een klein raam. Je kunt je als lezer niet voorstellen hoe het is om ontvoerd te zijn, maar door dit verhaal komt het in de buurt voor mij. Het is een aangrijpend verhaal dat je gewoonweg niet aan de kant kunt leggen. Doordat Greet Beukenkamp het verhaal, door de ogen van Daphne, tot in de puntjes gedetailleerd beschrijft kun je je goed voorstellen hoe het eraan toe gaat als je wordt opgesloten.

Het gebeurt wel vaker dat je hoort dat het slachtoffer van dit soort ontvoeringen sympathie begint te voelen voor haar ontvoerder. Dit noemen ze het Stockholmsyndroom. Ik denk dat Greet Beukenkamp dit boek heeft geschreven om mensen erop te attenderen dat dit ook in het echte leven kan gebeuren en dat je moet oppassen. Dit verhaal is zo aangrijpend geschreven dat het voelt alsof je echt wordt ontvoerd en dat maakt het lezen van dit boek echt té spannend.

Groetjes,
Marrit