Marrit blogt: Voorlopers

Marrit de Boer is 14 jaar en zit in vwo 3 op het RSG Magister Alvinus in Sneek. Naast lezen is ze ook dol op volleyballen en reizen. Ze loopt graag met de schapen mee, maar een museumbezoek op z’n tijd vindt ze ook heel interessant. Het RSG in Sneek doet actief mee met de Jonge Jury en Marrit als blogger nu ook! Haar tweede blog gaat over Voorlopers van Mirjam Hildebrand.

Dit boek is onder mijn aandacht gekomen toen mijn Nederlands docente mij een folder gaf waarin het eerste hoofdstuk te lezen stond. Ik ben van nature fan van fantasie boeken en toen ik eenmaal las waar Voorlopers over ging vond ik het al een super mooi boek met veel potentie. Ik moest er even op wachten voor dit boek in de mediatheek was, maar toen het er eenmaal was ben ik er gelijk in begonnen. Ik had dit boek binnen drie dagen uit. Het is niet een dik boek dus je zit er niet tegen aan te hikken om het te lezen en door de schrijfstijl van Mirjam Hildebrand leest het heerlijk weg. De hoofdstukken zijn ook niet al te lang, waardoor je het gevoel hebt dat je er supersnel doorheen gaat.

Je moet wel even door de eerste paar pagina’s heen komen, maar daarna is het ook gelijk interessant genoeg om verder te lezen. Je wordt meegenomen in het verhaal van Emma, een meisje dat dingen kan die andere mensen niet kunnen. Door de schrijfstijl is het heel spannend gemaakt. Je voelt gewoon dat het niet rooskleurig kan blijven op Precursor, de school voor ‘hoogbegaafde kinderen’. Na het ontmoeten van Philana gaat Emma hier ook heen. Dat haar vader, Simon, hier werkt terwijl hij haar twee jaar ervoor in de steek liet bij haar moeder en haar toen net geboren broertje Sam, maakt het er allemaal niet eenvoudiger op.

De aanwezigheid van Emma op Precursor, in combinatie met Simon, maakt het alleen maar spannender voor de lezer. Terwijl Emma worstelt met haar nieuwe omgeving, de daarbij horende vaardigheden én de relatie met haar vader wordt ze overvallen door een nare droom: ze zag een Aziatische jongen opgesloten in een steriel witte laboratoriumkamer. Haar gave blijkt al snel ook minder leuke kanten te kennen…

Dit boek is echt een aanrader voor mensen die houden van een goed, snel lezend boek met humor. Ik vond het zelfs jammer toen ik het uit had want het einde kwam zo plotseling dat ik ervan overtuigd was dat er nog wat zou komen. Misschien ook wel omdat ik dat heel graag had gewild, omdat ik gewoon geen afscheid kon nemen van Emma en de vrienden die ze had op Precursor.

Groetjes,
Marrit